Θα ήθελα να εκφράσω δημόσια ευχαριστώ στους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό της Α’ Χειρουργικής κλινικής του 424 Στρατιωτικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, καθώς τις τελευταίες 3 εβδομάδες περιέθαλψαν τον πατέρα μου για ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας.
Τα ευχαριστήρια δεν αρμόζουν μόνο επειδή ήταν επιτυχής η αντιμετώπιση του περιστατικού, διότι λόγω του ιδιαίτερα βεβαρημένου ιατρικού ιστορικού του ασθενή η κατάληξη θα μπορούσε να μην είναι η επιθυμητή.
Επειδή όμως για χρονικό διάστημα 3 εβδομάδων περνούσα καθημερινά 9 ώρες στο νοσοκομείο, μπορώ να πιστοποιήσω προσωπικά ότι αξίζουν συγχαρητήρια για τη γενικότερη οργάνωση του νοσοκομείου και τον επαγγελματισμό όλων των εργαζομένων.
Από τις καθαρίστριες που περνούσαν ανελλιπώς πρωί και απόγευμα καθημερινά, μέχρι τις νοσηλεύτριες που μπαινοέβγαιναν συνέχεια στο θάλαμο εξυπηρετώντας τους ασθενείς 24 ώρες το 24ωρο, προσπαθώντας παράλληλα να ανεβάσουν το ηθικό τους.
Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια τον Επίατρο Πολυζώνη Μιχαήλ της Α’ Χειρουργικής κλινικής που επέβλεπε το συγκεκριμένο ασθενή, καθώς και το σύνολο των ιατρών διαφόρων ειδικοτήτων που γνωρίζω ότι συμμετείχαν στη θεραπεία αλλά δεν γνωρίζω τα ονόματά τους (ακτινολόγος, αναισθησιολόγος, πνευμονολόγος, καρδιολόγος, ειδικευόμενοι ιατροί κλπ).
Δείγμα επαγγελματισμού είναι και το γεγονός ότι η μοναδική εξέταση που έτυχε να γίνει παρουσία μου ένα απόγευμα από τον καρδιολόγο (για προηγούμενο ιστορικό καρδιοπάθειας), ήταν πολύ πιο λεπτομερής και επισταμένη από τις ετήσιες εξετάσεις που γίνονταν σε εξωτερικό γιατρό επί πληρωμή τα προηγούμενα χρόνια.
Από όλη την περιπέτεια τελικά συνειδητοποίησα το αυτονόητο: Ότι μετά την αποστρατεία η σημαντικότερη παροχή της υπηρεσίας προς τους απόστρατους (και λόγω ηλικίας!) δεν είναι ούτε οι λέσχες, ούτε τα πρατήρια, ούτε τα θέρετρα, αλλά τα στρατιωτικά νοσοκομεία που παρά τη δύσκολη οικονομική συγκυρία συνεχίζουν να προσφέρουν περίθαλψη υψηλού επιπέδου.